Pensioen is saai
“Pensioen is saai”, een uitspraak waar ik het helemaal niet mee eens ben. Toch is de uitspraak begrijpelijk. Volgens onderzoek wekt het woord ‘pensioen’ dezelfde of zelfs minder emotie op als het woord ‘baksteen’. Toch zal eenieder die werkzaam is in de pensioensector dit niet beamen. Zoals je zo vaak hoort, rolt men bij toeval in de pensioensector en rol je er bijna nooit mee uit. Dan moet het toch niet zo saai zijn als men denkt. Waar gaat het dan mis?
Waarom is pensioen saai?
Is dit vanuit desinteresse, onbekendheid of het feit dat het “ingewikkeld” is. Of zijn we in de pensioensector gewoon niet zo goed in reclame maken voor onszelf, en laten we de negatieve berichten de boventoon voeren, zonder al te veel tegengeluid? En laten we wel zijn, op de gemiddelde verjaardag is ‘pensioen’ vaak niet het onderwerp van gesprek. Behalve dan als je ineens de pensioengerechtigde leeftijd bereikt.
Wat is dan de werkelijkheid? De werkelijkheid is dat de sector divers en dynamisch is. Er is voor eenieder aansluiting te vinden met zijn of haar interesse. Vind je het bijvoorbeeld gaaf om in een sector te werken waar veel geld mee gemoeid is? De Nederlandse pensioenpot bedraagt zo’n 1.500 miljard euro. Check. Vind je het fijn om maatschappelijk je bijdrage te leveren? Pensioen is bedoeld als inkomen voor later, om ervoor te zorgen dat men een bestaansminimum heeft (in het geval van AOW), het inkomen vooraf aan de pensioendatum zoveel als mogelijk voort te zetten (in het geval van werknemer pensioen) of een extraatje voor de dorst te bieden (in het geval van vrijwillig pensioenbeleggen). Check. Of hou je gewoon van ingewikkelde sommetjes of word je warm van data of technieken zoals blockchain of AI? Ook dan kun je je hart ophalen in de pensioensector. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Pensioen is dynamisch
Genoeg aansluiting dus. En om het af te maken, we zitten momenteel in de situatie dat alle pensioenfondsen voor 2028 over moeten naar nieuwe wetgeving. Was er al tekort aan goede mensen in de sector, dan is de sector nu helemaal op zoek naar instromers. En het houdt niet op na 2028. Naast dat we een compensatieperiode ingaan, komen we er vast achter dat niet alles vlekkeloos is verlopen bij de overgang. Of willen we extra verbeteringen doorvoeren. Of, en dat is eigenlijk niet anders dan anders, er wijzigt opnieuw iets in de wet of vanuit CAO-onderhandelingen.
Want dat is het dynamische deel. Of het nu vanuit de wetgever, de arbeidsvoorwaarden of technische ontwikkelingen komt, de pensioensector staat nooit stil. En dan heb ik het nog niet gehad over dat de deelnemers, waar we het allemaal voor doen, ook niet stilstaan. Ze verhuizen, gaan trouwen, krijgen kinderen, hebben te maken met salaris- of parttimewijzigingen, gaan uit dienst, scheiden, sluiten aanvullende pensioenverzekeringen af, pensioneren, overlijden, enzovoorts, enzovoorts. Dus zelfs als er qua externe factoren weinig wijzigt, weten we toch altijd met vaak onverwachte wijzigingen om te gaan. En zo is pensioen nooit saai.
Mijn pensioenverhaal
En dan mijn eigen bijdrage, want begin bij jezelf, toch? Tijdens het geven van pensioentrainingen begin ik altijd met de vraag ‘Is pensioen saai?’. Vaak is er dan wat aarzeling, ik vermoed eerder uit beleefdheid dan dat men het achterste van de tong laat zien. Toch zie je na een paar dagdelen een kentering. Men geeft toe ineens met het eigen pensioen of het pensioen van de partner bezig te zijn. Of het ineens met de omgeving over dit onderwerp te hebben. Ze doen vaak zelfs meer dan het opgegeven huiswerk. Omdat ze het ‘leuk vinden’. Aan het einde van de training vraag ik het nog een keer. En dan is men een stuk enthousiaster. Dit voelt toch als een kleine overwinning. Met daarbij de hoop dat dit zich als een olievlek verspreid. Dan heb ik toch mijn bijdrage geleverd aan deze mooie sector, niet alleen qua kennis, maar ook qua interesse en een fijnere emotie dan die van een baksteen.
Naar het overzicht